مرا تا جان ببر باشد



مرا مهر تو تا جان در برم باشد ، بسر باشد   

وجودت چلچراغی از هزار در و گهر باشد 

مرا تا پای رفتن هست بسوی تو دوان باشم
 

اگر هفت خان رستم در ره و صد تا خطر باشد 

مرا گر دیده نوری هست ز نور پر ز مهر توست
 

 نبینم گر دمی رویت ، بدل شور و شرر باشد 

مرا از خود اگر رانی ، نماند در برم جانی
 

اگر ماهم بکف بنهی که از عشقت حذر باشد 

حذر از جان آسان است ،ولی از عشق تو هرگز
 

مرا تا جان ببر باشد ، عشق تو بسر باشد

تشنگان عشق

ما تشنگان عشقم، رهوار کوی  دلبر

                            داریم پیاله در دست،بر گرد خوان سرور

شاید ز یک بوسه،شاید زیک لبخند

                           بر ما کرم نماید، لبهایمان کند تر

خمار خمر یاریم،نالان و بی قراریم

                         نصیب ما بگردان،یک جرعه آب کوثر

ای صاحب کرامت،عشق تو گشته عادت

                        گر لغزشی زما هست،بگذر زما بگذر

ای مهر تابنده رو،پایان هر آرزو

                        جز تو امید نداریم،بنگر به ما بنگر

خزان عمر رسیده،شادی زما رمیده

                      ای یاور عاشقان،جوانی رفته از سر

پیر رخ تو گشتیم،از رود عمر گذشتیم

                     تا درگهت رسیدیم،جان رفته بود ز پیکر

جان نزد یار هست ما،بی سر و بی دست وپا

                   گشتیم خاک ره دوست،راحت شدیم ز این دهر